ปัจจุบันนี้ มีคู่สมรสหลายคู่ที่ไม่อยากจดทะเบียนสมรสกัน หรือตั้งครรภ์โดยไม่มีเจตนาที่จะอยู่ร่วมกันฉันท์สามีภรรยา หรือมีความจำเป็นด้านอื่นๆ จึงทำให้บุตรที่เกิดมานั้น เป็นบุตรที่ไม่ชอบกฎหมายของบิดา
ตามกฎหมายกำหนดให้บุตร เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของมารดาเสมอ เนื่องจากมารดาเป็นผู้ตั้งครรภ์และคลอดบุตรออกมา แต่บุตรจะเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของบิดาก็ต่อเมื่อบิดามารดาจดทะเบียนสมรสกัน หรือบิดามารดาจดทะเบียนสมรสกันในภายหลังที่บุตรเกิด
ในกรณีที่มารดาบิดาไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน กฎหมายจะถือว่าบุตรจะเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของบิดาก็ต่อเมื่อบิดาได้จดทะเบียนรับรองบุตร หรือศาลมีคำพิพากษาให้เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมาย
กรณีที่เป็นบุตรไม่ชอบด้วยกฎหมายของบิดาบิดาไม่มีหน้าที่ต้องอุปการะเลี้ยงดูบุตรนอกสมรสหรือบุตรที่ตนไม่ได้รับรองโดยชอบด้วยกฎหมาย และในทางกลับกันบุตรที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายก็ไม่มีหน้าที่ต้องอุปการะเลี้ยงดูบิดาที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ในกรณีที่บุตรไม่ได้เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของบิดา แม้ว่าจะไม่มีหน้าที่อุปการะเลี้ยงดูซึ่งกันและกัน แต่ในเรื่องสิทธิในการรับมรดกนั้น หากบุตรที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายของบิดาได้รับการรับรองโดยพฤตินัย เช่น รับรองให้ใช้นามสกุล เปิดเผยต่อบุคคลอื่นว่าเป็นบุตรของตนโดยชัดแจ้ง หรือให้การอุปการะเลี้ยงดูต่างๆ พฤติการณ์รับรองโดยพฤตินัยเหล่านี้ บุตรนอกสมรสหรือบุตรที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายของบิดา มีสิทธิรับมรดกของบิดา แต่บิดาจะไม่สิทธิรับมรดกของบุตรที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย
